De 'Kratky methode'

Water geven is en blijft een aandachtspunt bij het telen in bakken met aarde. 
Natuurlijk is het druppelsysteem een stap voorwaarts, maar er zijn nog andere mogelijkheden die het onderzoeken waard zijn.
Wat te denken van hydrocultuur ?
De planten worden daarbij gekweekt in water waaraan de vereiste voedingsstoffen zijn toegevoegd. 
Ze hangen in het water, bijvoorbeeld in poreuze mandjes gevuld met een groeimedium of substraat. Er komt dus geen aarde aan te pas.
Voor dat substraat worden wel klei (hydro)korrels gebruikt, maar ook perlite. En juist dat perlite hebben we in grote hoeveelheden op voorraad, dus waarom niet uitgeprobeerd ?

Nu zijn er allerlei vormen van hydro(aqua)cultuur, zoals passieve en actieve hydroponics en nog mooier: aquaponics.
Vooral aquaponics heeft mijn hart gestolen, omdat het zo'n mooi geïntegreerd systeem van vis- en plantenteelt is, een ware natuurlijke kringloop. Maar dat even terzijde.

Veel hydroponics-systemen werken met mechanische beluchting en/of het rondpompen van de voedingsstoffen, en daarvoor heb je dan weer pompjes en dus electriciteit nodig.

Een professor van de Universiteit van Hawaii, dr. Bernard Kratky heeft een mooi alternatief bedacht. 
Zijn methode is vooral geschikt voor snelgroeiende bladgewassen, die dus niet zo veel water nodig hebben (sla e.d.).
De methode komt er op neer, dat je het nog kleine plantje in een draadmandje met substraat in bijvoorbeeld een goed gesloten emmer hangt.
Die emmer vul je eenmalig bij de start met een mix van voldoende water en nutriënten. Er moet voldoende water zijn voor de groei van de plant tot aan de oogst.
Het draadmandje hangt een paar centimeter in de vloeistof, en het substraat verzadigt zich met het vocht door capillaire werking.
Gaandeweg groeien de wortels en het plantje, en tegelijkertijd daalt het vloeistofpeil. De plant drinkt nu eenmaal.
Het wortelstelsel groeit verder naar beneden en houdt contact met het water ('voedingsstoffen'-wortels).
Naarmate het waternivo daalt, ontstaat er natuurlijk een steeds groter wordende vochtige luchtruimte boven het wateroppervlak.
In die ruimte vormt de plant 'zuurstof'-wortels, die weer zorgen voor de beluchting van de plant.
De mix van water en voedingsstoffen in de emmer mag niet bijgevuld worden, omdat daarmee de 'zuurstof'-wortels als het ware verdrinken.

Nou ja, het is een heel verhaal en er is nog veel meer over te vertellen.
We zijn een eerste test begonnen met een mayonaise-emmer en 2 kleine sla-zaailingen.
Het leek prima te gaan, totdat de plantjes toch wat gingen verwelken.
Toch maar snel wat water toegevoegd, en nu staan ze er weer goed bij.
Het is ons nog niet bekend, waarom het deze eerste keer nog niet helemaal lukte.

In elk geval gaan we door met experimenteren, want het is wel een hele mooie 'off grid'-teeltmethode.
Slechts 1x een juiste mix van water en minerale voedingsstoffen maken, en je hebt in principe geen omkijken meer naar je plant...
de 'Kratky-methode' dus.